O‘rta asr Markaziy Osiyo falsafasi tarihi, günümüzdeki Orta Asya devletlerinin topraklarında yer alan İslam alimleri ve düşünürleri tarafından üretilen fikirlerin bütünüdür. Bu dönem, 8. yüzyıldan 16. yüzyıla kadar Orta Asya devletlerinin siyasi, sosyal ve kültürel bir merkezi olduğu zaman dilimini kapsar. Bu dönemde İslam dininin yayılması ile birlikte tasavvuf düşüncesi de ortaya çıkmıştır. Tasavvuf, İslam dininin içinde yer alan mistik bir akımdır ve İslam'ın temel ilkelerine dayanır. Tasavvufun özü, Tanrı'ya ulaşmak için içsel bir yolculuk yapmaktır. O‘rta asır Markaziy Osiyo düşünürleri, tasavvufu inceleyerek inson masalasına değindiler. İnsan, tasavvufun merkezi anlayışıdır ve insanın Tanrı'ya ulaşması için gerekli olan araçtır. Tasavvuf düşüncesi, insanın iç dünyasına odaklanmıştır ve bununla birlikte, insanın doğası hakkında çok şey söylemektedir. Tasavvufun insan anlayışı, insanın hem dünyevi hem de ahireti kapsayan bir varlık olduğu şeklindedir. İnsanın yaratılışı, Tanrı'nın hikmeti ile açıklanır ve insanın görevi, yaratıcısına ulaşmak ve onun iradesine teslim olmaktır. İnsanın yaratılışı, tasavvuf düşüncesinde diğer dinlerden farklı olarak yaratıcının sıfatlarından biri olan Rahman ve Rahim sıfatlarına dayandırılmaktadır. Rahman sıfatı, Tanrı'nın sevgi, merhamet, şefkat gibi özelliklerini ifade ederken Rahim sıfatı ise dış dünyadaki her türlü kötülüğe rağmen insanın korunmasını ifade eder. Bu sıfatlar, insanın yaratılışındaki Tanrısal sevgi ve merhametin ifadesidir. Tasavvuf düşüncesinde, insanın özü nefs olarak nitelendirilir ve nefsin arınması, Tanrı'ya doğru bir yolculuğun başlaması için bir önkoşuldur. İnsanın nefsini arındırmak için yapması gereken şey, nefsin her türden arzularından arınarak içsel bir yolculuk yapmaktır. Tasavvuf düşüncesi insanın içindeki potansiyeli ortaya çıkarmayı hedefler. İnsan, iç dünyasına yoğunlaşarak doğru yolda ilerler. İçsel yolculuk, insanın davranışlarına yansır ve kişisel hayatı üzerinde pozitif etkiler yapar. Tasavvufun insan anlayışı, insanın hem dünyasal hem de manevi bir varlık olmasıdır ve bu nedenle, insanın doğasını anlamak için hem dini hem de felsefi yönden bakmak gerekmektedir. Bununla birlikte, O‘rta asr Markaziy Osiyo düşünürleri, tasavvufun insan anlayışına felsefi bir boyut da eklerler. İnsanın varoluşu, onun varlığı ile ilgilidir ve varlığın kendisi, insanın Tanrısal yolculuğunda anahtar bir rol oynar. İnsanın varlığı, doğası ve potansiyeli hakkındaki bu felsefi düşünceler, O‘rta asr Markaziy Osiyo düşüncesinin temel unsurlarından biridir.